De Protestantse Kerk is een relatief jonge kerk; de eerste dienst werd op 12 maart 1956 gehouden. De architect van deze kerk die in de tuin van de oude pastorie werd geplaatst is Heineman. Het doopvont is van Sint Paul’s kalksteen en gemaakt door Steenhouwerij R. van Dijk jr. uit Arnhem. De banken, stoel, tafel, het liturgiebord met cijfers en letters en de knielbank werden geleverd door firma J.W. Bolder & Zonen. In de jaren zeventig zijn zijbeuk, consistorie en de tussengang naar het bijgebouw als uitbreidingen toegevoegd aan het oorspronkelijke ontwerp. Het kerkgebouw is een gemeentelijk monument.

Een mooi voorbeeld van gecombineerde gotische (1532) en neogotische architectuur (1870 en 1884). De laatste uitbreidingen van de koorpartij en de toren zijn naar ontwerp van Alfred Tepe, een belangrijke kerkenontwerper uit die tijd. Behouden zijn de 17e-eeuwse preekstoel, herenbanken, zandstenen doopvont, grafzerken, heiligenbeelden en orgel. De muurschilderingen zijn bij renovatie in de jaren 50/60 grotendeels verdwenen. Het orgel is buiten gebruik, de hoge restauratiekosten laten niet toe het orgel te repareren. De kerk is eigendom van de St. Willibrordus parochie en is aangewezen als eucharistisch centrum voor de gehele parochie in de Liemers. Op zondagen komen zo’n 150- 200 bezoekers naar de kerk.

Een 17e-eeuwse zaalkerkje van architect Bastiaan Verhoeven. De ankers in de westgevel tonen het jaartal 1658. De kerk behoort tot de oudste, oorspronkelijk als protestants gebouwde kerken in Nederland. De Hervormde kerk in Lobith (1661) vertoont veel overeenkomsten met dit kerkgebouw. De kerk heeft een driezijdige koorsluiting en een houten klokkentorentje met slanke helmspits. In de kerk zijn de 17e-eeuwse eikenhouten kansel en Avondmaalstafel bewaard gebleven, net als de orgelkast met rijk houtsnijwerk van Conrad Ruprecht. Het binnenwerk van het orgel is nieuw. De kerk is in eigendom van en in gebruik door de Protestantse Gemeente. Het naastgelegen zalencentrum ‘Ons Huis’ maakt dat de kerk behalve voor religieuze diensten ook voor andere gelegenheden gebruikt wordt, zoals muziekuitvoeringen, vieringen en uitvaarten. Sinds 2019 is de Ontmoetingskerk officieel een ‘Groene Kerk’, dat betekent dat de kerkgemeenschap actief bezig is met duurzaamheid en vergroening.

In een wijk waar in de jaren 60 van de vorige eeuw tientallen Molukse gezinnen zich vestigden, werd in 1962 deze kerk gebouwd voor die Molukse gemeenschap. De Arnhemse architect Ad Hutjes tekende het sobere en modernistische ontwerp. De kerk ontleent z’n kracht aan de symboliek van een naar het oosten oprichtend gebouw. In 1988 is de kerk gemoderniseerd en heeft het aan de westzijde een jeugdcentrum gekregen. Destijds zijn ook het liturgisch meubilair en de stoelen vervangen. Tot 1989 was het gebouw in eigendom van de gemeente Zevenaar. In 1989 is dit overgaan naar de Stichting Beheer Molukse Kerken Zevenaar (SBMKZ). Momenteel houden drie verschillende Molukse kerkgemeenschappen hun vieringen in deze kerk. Door de hoge vaste lasten voor het gebouw is het voor de stichting moeilijk het hoofd boven water te houden.

Deze moskee is opgericht door een groep Turkse bewoners uit Zevenaar en gebouwd in 2010-2013. Het ontwerp is van architect Arzu Şenel. Het gebouw is een moderne speelse vertaling van oosterse architectuurvormen. Het interieur van de gebedsruimte is sober, licht en ruimtelijk met onder meer een rijk houten uitgesneden preekgestoelte en eenvoudige kroonluchter. De moskee dankt de naam Mevlana aan de middeleeuwse soefi-mysticus en dichter Balch (1207-1273), grondlegger van de orde der dansende derwisjen. Dit is de soefi-orde van religieuze dansers en muzikanten. De gevelbekleding en de ramen op de eerste verdieping zijn in een golvend patroon geplaatst en geïnspireerd op de vijf zuilen van de islam en op de dans van de derwisjen. Naast de geloofsfunctie heeft de moskee een belangrijke maatschappelijke functie. Het is een ontmoetingsplaats voor leden uit de gemeenschap. Er worden hier talloze sociaal-culturele, educatieve en charitatieve activiteiten georganiseerd.

In de jaren 60 van de vorige eeuw groeide de groep Jehova’s Getuigen in de regio Zevenaar dusdanig dat er behoefte was aan een eigen gebouw. De leden van de gemeenschap hebben de Koninkrijkszaal in 1976/1977 zelf gebouwd. Wekelijks worden hier 4 samenkomsten gehouden door de 2 gemeenten: Lentemorgen en Zonnemaat. De inrichting van het interieur is sober. Passend bij de overtuiging van de Jehova’s. Geld wat over is kan van grote betekenis zijn voor anderen. Bijvoorbeeld voor een ontwikkelingsland.

In Oud-Zevenaar begon in de 9e-eeuw het christendom in de Liemers. De Sint Martinuskerk is van oorsprong de hoofdkerk van Zevenaar. De eerste vermelding over deze middeleeuwse kerk is van 1276. Door de eeuwen heen heeft de kerk oorlogen en branden doorstaan, wat verwoest was, werd weer opgebouwd. In 1909 moest de 16e-eeuwse zuidbeuk plaatsmaken voor de neogotische zuidbeuk naar ontwerp van architecten J.Th.J. Cuypers en J. Stuyt. Het bestuur van de Parochie St. Willibrordus heeft besloten om de deuren van de kerk te sluiten wegens teruglopend kerkbezoek. Bij het zoeken naar een nieuwe bestemming wil de parochie rekening houden met het katholieke erfgoed, leefbaarheid en gemeenschapsopbouw en een exploitatiezekerheid voor 10 jaar. Stichting Sint-Martinuskerk Oud-Zevenaar maakt zich sterk voor het openhouden van deze historische kerk, door de kerk bijvoorbeeld ook open te stellen voor vieringen, uitvaartdiensten, concerten en andere bijeenkomsten.

Onder invloed van de Bossche School ontwierp architect J. de Jong het kerkgebouw. Kenmerkend voor De Jongs sobere architectuur zijn de geometrische vormen en horizontale lijnen. Opvallend is dat de voorgevel scheef staat ten opzichte van het kerkgebouw. De kerk is in 1955–1956 gebouwd voor rooms-katholieke diensten. De toegepaste kunst – het mozaïek boven de ingang (1983) en de glas-in-loodramen (1982) zijn van beeldend kunstenaar Tonny Ros (1920–1933). Het bestuur van de Parochie St. Willibrordus heeft besloten om per 1 januari 2021 de deuren van de kerk te sluiten wegens teruglopend kerkbezoek. Het gebouw is verkocht aan een ontwikkelaar die hier zorgappartementen realiseert. Hiermee is de toekomst van het gebouw veilig gesteld. De toekomstige foyer wordt multifunctioneel en blijft beschikbaar voor activiteiten van vrijwilligers van de katholieke gemeente.